เจ้าของบทประพันธ์ คุณ ซุ่ม

ตอนที่ 31

“ยัยดา....หายไปไหนมาทั้งคืนหา.......ตาพจน์เขาโทรมาตั้งหลายหน...มือถือก็ไม่ยอมเปิ
ด...พี่เขาเป็นห่วงมากรู้ไม้...แม่โทรไปถามเพื่อนๆก็ไม่มีใครรู้.......นี่ๆๆยัยดา..
แม่ถามทำไมไม่ตอบ”
“เอ่อ...ดาเหนื่อยค่ะคุณแม่........พอดีแบตฯหมดค่ะ เมื่อวานหลังจากเสร็จงานเลี้ยงดาเลยไปเป็นเพื่อนโบว์ที่หัวหินค่ะ...”
“ไปทำอะไรกัน....แล้วก็ไม่ยอมโทรมาบอกที่บ้าน...คุณพ่อเขาเป็นห่วงมากรู้ไม้........
...แล้วไปทำอะไรกันที่หัวหินนะ”
“คือ..พอดีโบว์เขาจะปรับปรุงห้องพักที่คอนโดนะค่ะเลยให้ดาไปช่วยดู....เดี๋ยวดาขอไปน
อนก่อนน่ะค่ะ”
ญาดารีบตัดบทคุณญานจิตรผู้เป็นมารดาเพื่อไม่อยากตอบอะไรมากนักเดี๋ยวจะผิด สังเกตุ พร้อมกับรีบก้าวขึ้นบันไดไปชั้นบนอย่างรวดเร็วแต่หากคุณญานจิตรเธอสังเกตุจะ เห็นว่าล
ักษณะการเดินแต่ละก้าวของบุตรสาวคนสวยนั้นจะมีอาการแปลกไปเดินขาถ่างๆอย่างชัดเจน
ญาคาอาบน้ำไปร้องไห้สะอึกสะอื้นไปนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัว..ทำ
ไมเก่งถึงทำกับเธออย่างนี้ถ้าแพรวารู้เรื่องเข้าจะเกิดอะไรขึ้น...แล้วถ้าคู่หมั้นขอ
งเธอรู้เรื่องด้วยเธอจะทำยังไง
“พี่พจน์ขา..ดาขอโทษ”..หญิงสาวรำพึงออกมาเบาๆแก้มขาวนวลเปล่งปลั่งอาบไปน้ำตาที่ไหลม
าเป็นทางผสมผสานรวมกับสายน้ำที่ไหลกระทบอย่างแรงจากฝักบัว
“พี่เก่งเป็นเพื่อนสนิทกับพี่พจน์..แต่ทำไมพี่เก่งถึงทำกับดาอย่างนี้”......นึกได้อ
ย่างนี้ญาดาหวนนึกเลยเถิดไปกับจังหวะแรกที่ท่อนเอ็นอวบใหญ่แหวกโคกเนินของเธอมันช่าง
เจ็บปวดอะไรเช่นนี้.......แต่จากนั้นทำไมมันกลับสร้างความรู้สึกแปลกใหม่เสียวกระสัน
จนเธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงได้หลงไหลไปกับกามาที่เพื่อนของคู่หมั้นหนุ่
มบรรจงป้อนเข้าใส่เธอครั้งแล้วครั้งเล่า”
“.อุ๊ย..” หญิงสาวอุทานเบาๆเมื่อเผลอลูบไล้ฟองสบู่ชำระล้างคราบไคลกลิ่นอายเมือกสวาทที่ราดรดเข
้าใส่โพรงเนื้ออวบอิ่มของเธอ ความรู้สึกเจ็บแปล๊บกลับมาเยือนอีกครั้ง .....เธอก้มลงมองซอกกลีบพรูขาวอิ่มเอม...ที่เมื่อก่อนไม่เคยเลยสักครั้งที่ เธอจะสนใจ
มัน...คงจำได้เพียงว่ามันขาวอวบอิ่มเอมอย่างไร... แต่บัดนี้...รอบโคกเนินกลับแดงเป็นผื่นไปทั่วร่องกลีบนั้นแดงกล่ำเห็นรอยเลือดฝาดวัย
สาวเต็มขั้น........เธอไม่แปลกใจเลยที่สภาพของมันเป็นอย่างี้ก็พี่เก่งเล่นกระแทกเจ้
าดุ้นเอ็นกระกระทั่งหนอกโคนเข้ากับโคกเนินเธออย่างรุนแรงทุกครั้งทั้งจากด้านหน้าด้า
นหลังสลับไปมาแถมบางครั้งเมื่อเจ้าดุ้นเนื้อไหลลงร่องสวาทเข้าไปจนหนอกโคนเบยีดชิดกั
บโคกเนินเธอเขากลับบดส่านคว้านไปมาอีก....ด้านในเจ้าลึงค์หัวมนบานๆก็ส่ายเบยีดบดจนเ
ธอรู้สึกเสียวเกร็งไปทั่วท้องน้อย สันเอ็นที่ส่ายขยี้กับติ่งไตเธอมันสร้างอารมย์ตื่นตัวให้เธอจนแทนจะขาดใจตายทุกครั้ง
...
“บ้าแล้ว....นี่เรากำลังคิดอะไรอยู่”......ญาดาเรียกสติกลับคืนมาอีกครั้งเพราะรู้สึ
กว่าความเจ็บปวดเมื่อกี้มันเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสร้างความเสียวน้อยๆขึ้นมาแทน
....................................18.00 น. “ยัยดากลับมาหรือยังคุณจิตร” ธาดาเอ่ยถามคุณญาณจิตรด้วยน้ำเสียงดุๆ
“กลับมาแล้วค่ะคุณ.....เมื่อสัก 5 โมงนี่เอง”
“ไปไหนมารู้หรือเปล่า.....แล้วทำไมไม่กลับบ้านกลับช่อง...มือถือมีก็ไม่ยอมโทรบอก”
“แกไปหัวหินกับหนูโบว์นะค่ะ...เห็นบอกว่าหนูโบว์จะทำห้องที่คอนโดใหม่......ช่างแกเถ
ฮะคุณ..กลับมาไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว....ยัยดานะไม่เคยเถลไถลนะคงรีบไปนะ...ไม่เหมือนเจ
้าวิทย์เล้ย...เมื่อคืนกว่าจะมาก็เกือบสว่าง”


“ว่าอะไรผมครับแม่”
“ว่าแกแหละตาวิทย์.....เอาแต่เที่ยวทั้งวันทั้งคืน”
“อ้าวก็ผมว่างนะครับ...อีกอย่างผมก็ไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดีไม่งามซะหน่อย”
“นี่เจ้าวิทย์ไปตามพี่ดาเค้ามากินข้าวซิ .....เร็วบอกพ่ออยากคุยด้วย” ธาดาเอ่ยเรียบๆ แต่จักร์วิทย์กลับสวนขึ้นมาว่า
“หึ.หึ.หึ..พี่สาวคนสวยผมกลับมาแล้วเหรอ...นึกว่า....”
“นึกว่าอะไรเจ้าวิทย์....” ธาดารีบเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
“เปล่าครับพ่อ......ว่าแต่พี่ดากลับมาเมื่อไหร่ครับแม่”
“สัก 5 โมงนี่แหละถามทำไม”
“โฮ้โห้...ทั้งวันทั้งคืนเลยเหรอนี่”
“อะไรของแกเจ้าวิทย์...พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลย...เรื่องอะไร......ทำไม....ยัยดา
ไปทำอะไรมา”
“เอ่อ..ป.ป..เปล่าครับพ่อ...ก็เห็นไปงานเลี้ยงเมื่อคืน.......แต่เล่นกลับซะเย็นอีกว
ัน..สงสัยจะเลี้ยงกันข้ามวันข้ามคืน”
ว่าแล้วจักรวิทย์ก็รีบขึ้นบันได้ไปชั้นบนเพื่อไปตามพี่สาวคนสวยตามคำสั่งของบิดา
ก๊อก..ก๊อก...ก๊อก..... “ พี่ดาพ่อเรียกไปทานข้าวครับ”
จักรวิทย์เคาะประตูห้องนอนของพี่สาวเบาๆ พร้อมกับเรียกให้เธอลงไปที่โต๊ะอาหารด้านล่าง
“พี่ดา....พ่อเรียกครับ” จักรวิทย์เรียกญาดาอีกครั้งเมื่อเวลาไปสักครู่โดยไม่มีการตอบโต้ออกมาจากห้องนอนด้าน
ใน
แอ๊ด.ๆ.....เสียงประตูห้องถูกเปิดเบาๆโดยน้องชายตัวแสบผู้ที่ทำให้พี่สาวของตนเองต้อ
งพลีกายระบายความใคร่ของเก่งโดยที่ตัวเองไม่คาดคิดมาก่อน
จักรวิทย์เดินเข้าไปในห้องของพี่สาวสุดสวยด้วยอาการปกติเหมือนที่ผ่านๆมา สิ่งที่เขาเห็นเมื่อคืนนั้นแม้จะยังค้างคาใจเขาอยู่ แต่เขาก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งกับเรื่องของหล่อน เพราะหล่อนเองก็ไม่เคยมาวุนวายกับกิจกรรมอย่างว่ากับเขาเลยสักคราทั้งๆที่ รู้ว่า เขาพานักศึกษาสาวๆที่หลงเสน่ความรำรวยมากกกอกฟอนเฟ้นไม่รู้กี่คนต่อกี่คน ภายในห้องแม้จะเป็นเวลาเย็นมากแล้ว แต่แสงสว่างที่สาดส่องมาจากด้านนอกยังคงเพียงพอที่จะทำให้เขามองเห็นสภาพภาย ในห้องขอ
งพีสาวได้ชัดเจน ญาดานอนตะแคงตัวหันหน้าไปทางระเบียงด้านนอกหันหลังให้กับเขา เรือนร่างทั้งหมดถูกปกคลุมด้วยผ้าห่มนวมผืนใหญ่มีเพียงส่วนลำคอและศรีษะเท่า นั้นที่โ
พล่พ้นออกมา
“พี่ดาตื่นได้แล้วพ่อเรียก” พร้อมกับเสียงเรียกจักรวิทย์เอื้อมมือดึงผ้าห่มที่ปิดทับเรือนร่างของพี่สาวสะบัดเลิ
กขึ้นพลิกกลับไปอีกด้านอย่างรวดเร็ว เรือนร่างเรียวบางอวบอิ่มสมวัยสาวในชุดนอนราคาแพงเ นื้อผ้าโปรงบางเบาที่สาวสวยผู้นี้ใส่อยู่นั้น เป็นแบบชิ้นเดียวสายเดี่ยวสองสายคล้องหัวไหล่ แต่ตอนนี้ยามที่นอนในท่าตะแคงตัวแถมหลับเป็นตายเพราะความเมื่อยล้าจากเกม สวาทที่เจอด
ุ้นเอ็นเสียบแทรกแหวกโคก ดอกแล้วดอกเล่า เรือนร่างของสาวสวยผู้นี้จึงเป็นไปในท่าทางปล่อยวางทุกอย่าง ร่างสาวสดใสผิวขาวเนียนเปล่งปลั่งในท่าตะแคงข้าง เรียวขาทั้งสองข้างที่แนบทับกันนั้นถูกชันขึ้นมาจนหัวเข่าเกือบติดกับหน้าอก เหมือนคน
นอนในลักษณะคู้ตัว สายเดี่ยวที่เคยคล้องหัวไหล่หลุดลุ่ยลงมากองที่ต้นแตนอวบอิ่มเนินอกขาวสล้างโพล่พ้นค
อเสื้อออกมาเห็นเป็นเนินถันขาวอวบอัดมีร่องรอยเลือดฝาดที่โดนขบโดนดูดเห็นเป็นสีมพูเ
รื่อๆ สะโพกโค้งมนกลมกลึงโค้งรับกับเอวขอดกิ่วพอดิบพอดี แต่ที่ทำให้แก่นกายความเป็นชายจักรวิทย์ต้องลุกผงาดผึงในทันทีทันใดนั้นก็ คือ ต่ำกว่าลอนสะโพกลงมาชายชุดนอนที่ล่นขึ้นด้านบนนั้นมันสูงเลยขึ้นซะจนปลายชุด ปิดหมิ่น
เหม่อยู่เพียงแค่ขอบสะโพก ความขาวอวบอัดเนียนผ่องของบั้นท้ายที่คัดแน่นเปล่งปลั่ง โพล่พ้นชายเสื้อออกมาเห็นเต็มตา แก้มก้นขาวเนียนเป็นลูกกลมกลึงเนื้อหนังวัยสวยสะพรั่งแน่นมือมันช่างน่าลูบ ไล้ยิ่งนั
ก ภาพเหตุการณ์ต่างๆเมื่อคืนผุดเข้ามาในสมองของจักรวิทย์ อย่างรวดเร็ว เรือนร่างงามขาวนวลเนียนตลอดทั้งร่างที่กำลังคลานคุกสะบัดร่อนไปมา หน้าเชิดร้องครวญครางจากการถูกกระแทกกระทั้นบั้นเอวส่งดุ้นเอ็นเข้าแหวกเข้า แหวกออก จนแก้มก้นอวบอัดสองข้างแทบปลิแยกมื่อเจอจังหวะการกระเด้าสอยท่อนเอ็นเข้าใส่ อย่างรุน
แรงต่อเนื่อง จักรวิทย์จ้องมองบั้นท้ายเนียนสวยของพี่สาวตาไม่กลับพริบ มือของจักรวิทย์เลื่อนออกไปข้างหน้าช้าๆอย่างไม่รู้สึกตัว
และเมื่อมันสัมพัสเข้ากับลอนสะโพกโค้งมนตรงหน้า ความแข็งแน่นแต่เนียนนุ่มมือของเนื้อหนังที่สัมผัสได้ทำเอาเจ้าท่อนเนื้อที่กำลังผงา
ดชันของจักร์วิทย์ถึงกับสะบัดหัวส่ายเกร็งสะท้าน แต่แล้วเมื่อจักรวิทย์เผลอลืมตัวค่อยๆไล่สัมผัสความเนียนแน่นจากลอนสะโพกลงมายังด้าน
ล่างช้าๆจนมาถึงแก้มก้นขาวอวบอัดด้านหลัง จักร์วิทย์ก็ต้องเด้งตัวผึงกลับมายืนชิดติดเตียงอย่างรวดเร็ว
“ว๊าย..ตาวิทย์…ทำอะไรพี่”

0 ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น