เรื่องเสียว ฝืน 4 ของคุณ ซุ่ม

เจ้าของบทประพันธ์ คุณ ซุ่ม

ตอนที่ 4 ตาอยู่..........(ตาอิน กับ ตานา อด....แดก....อะก๊าปปป.....)

19.30 น.. “ไงครับคุณแพร.....สนุกไหม๊ครับ ”
สุพจน์เอ่ยถามสาวสวยขณะที่เดินเข้ามาหาจากด้านหลัง
“ก็เรื่อยๆค่ะพี่พจน์แพรไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไหร่นัก.......ไม่รู้ว่าพี่เก่งจะชวนมาทำไม”
สาวสวยเอ่ยตอบแต่ใบหน้าของเธอยังคงไม่ได้หันไปทางเขา
“พี่ว่าไอ้เก่งมันคงอยากให้น้องแพรได้เปลี่ยนบรรยากาศบ้างนะครับ.....เห็น อยู่แต่ในบ้านไม่ค่อยได้ออกไปไหรเลย.....พี่ว่าอีกไม่นานน้องแพรคงสนุกสุดๆ ไปเลยเชื่อพี่ซิ
”
สุพจน์เอ่ยกับแพรวาพร้อมร้อยยิ้มที่มุมปากสายตาเขาจ้องมองไปที่ต้นคอขาวผ่อง ของเธอด้วยสายตาที่หากเธอนหันมาเห็นอาจจะต้องขนลุกกับสายตาคู่นั้น
“เอานี้พันช์ครับ
ใส่เหล้าอ่อนๆ....อาจจะทำให้น้องแพรสนุกขึ้นบ้างก็ได้.”
สุพนจ์ยื่นแก้วพันช์ใบเล็กๆส่งให้เธอโดยที่เธอหารู้ไม่ว่าแม้มันจะเล็กแต่อานุภาพที่จะเกิดขึ้นในอนาคตนั้น
จะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง”
สุพจน์ยืนมองเธอยกขึ้นดื่มด้วยความใจเย็น
แผนขั้นแรกของเขาสำเร็จแล้ว
เหลืออีกเพียงสองอย่างคือจะทำอย่างไรที่เขาจะออกไปกับเธอได้เมื่อยาออกฤทธิ์
และ
เจ้าวิทย์จะสามารถทำให้เขาปลีกตัวออกจากญาดาได้หรือเปล่า
“เดี๋ยวพี่ขอตัวไปคุยกับแขกคนอื่นทางโน้นก่อนนะ
คิดว่าเดี๋ยวเจ้าเก่งคงมาหาน้องแพรเองและ...ไปละครับ”
สุพจน์เอ่นขึ้นพร้อมกันเดินออกไปโดยไม่รอคำตอบจากหญิงสาวเมื่อเขาเห็นดื่มน้ำไปกว่าค่อนแก้วแล้ว
........................ “อ้าวไอ้เก่ง. กับดา
มาอยู่นี้เอง......วันนี้เอ็งรีบกลับบ้านหรือเปล่าวะกูว่าจะชวนเอ็งกับน้องแพรแล้วก็น้องดาไปเที่ยวกันต่อ”
“ดีซิ...พี่เก่งไปด้วยกันน๊ะค่ะ นานๆจะครบเซ็ตกันสักที”
ญาดาเอ่ยสนับสนุนสุพจน์ทันทีโดยหารู้ไม่ว่ามันเหมือนกับเข้าแผนที่สุพจน์วางไว้อย่างไม่รู้ตัว
“เออ...แต่ว่าวันนี้กูกะจะชวนเอ็งกับน้องดาไปช่วยกันดูโปรเจคต่อที่บริษัทของไมเคิลวะ
.....พอดีจะมีงานมอร์เตอร์โชว์กูอยากจะออกแบบบูธใหม่ให้มันเข้ากับพรีเซ็นเตอร์.ที่กูเพิ่งรับสมัครเข้ามา.....อ้าวมาพอดีเลยนี้
น้องแนน..กับ...น้องเชอรรี่ .” “สวัสดีค่ะ” นักศึกษาสาว 2
คนที่สมัครเข้ามาเป็นพรีเซ็นเตอร์กล่าวทักสุพจน์อย่างนอบน้อม...ทั้งสองจัดได้ว่าหน้าตาสะสวยแถมหุ่นดีทั้งคู่โดยแนน
นั้นเป็นเชียร์ลีเดอร์ของมหาลัยชื่อดังแถวท่าพระจันทร์
ส่วนเชอรรีก็เป็นเชียร์ลีดเดอร์ของมหาลัยดังแถวสามย่าน........แต่ในยามนี้นี้สุพจน์คิดถึงแต่เมียเพื่อนคนสวยนามวา
แพรวา เท่านั้น
จึงได้ได้พิจารณาทั้งสองสาวอย่างละเอียดนัก.............
“เอางี้ไอ้พจน์เดี๋ยวเราไปพร้อมกันเลย...พอเสร็จงานแล้วค่อยไปต่อกัน”
เก่งตัดสินใจสรุปให้เสร็จแล้วเริ่มเดินออกนำหน้าไปทันที
“กริ้ง...กริ้ง......ฮาโหล..ว่าไงจะตาวิทย์...อ้อพี่พจน์อยู่ใกล้ๆพี่ทำไมเหรอ......หาจริงเหรอ.....งั้นเดี๋ยวพี่ถามพี่พจน์ก่อนนะ”
“พี่พจน์ค่ะตาวิทย์มันบอกว่าโทรเข้ามือถือพี่พจน์ไม่ติด...มันเลยโทรเข้ามาหาดาบอกว่ามีงานด่วนอยากให้พี่ไปช่วยค่ะ.”
ญาดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ของเธอให้สุพจน์ซึ่งก็รีบรับสายทันทีเช่นกัน
“เออ...เออ....ตกลงวิทย์ เดี๋ยวพี่จะรีบไป”
กล่าวจบสุพจน์ก็หันไปบอกกับเพื่อนรักว่า “เฮ้ยไอ้เก่ง
พอดีข้าติดธุระด่วนว่ะ เดี๋ยวเอ็งไปกับน้องดา กับ
สาวๆก่อนนะ
แล้วข้าจะตามไปทีหลัง”…กล่าวจบสุพจน์ก็หันหลังกลับไปโดยไม่รอคำทักท้วงจากใคร
แต่ขณะที่เขาก้าวห่างไปเล็กน้อยเสียงของเก่งก็ตะโกนออกมาว่า
“ช่วยดูแพรให้ด้วยว่ากลับไปหรือยัง
เห็นเมื่อกี้บอกกับข้าว่าจะกลับก่อนให้ตาชดเอารถมารับ”
จบถ้อยคำของเก่งสุพจน์แทบเข่าอ่อนเขาหันหลังกลับเดินเข้ามาหาเพื่อนรักแล้วถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“อ้าวเฮ้ยไอ้เก่ง ไหนมึงบอกว่าชวนคุณแพรไปด้วยไงว่ะ”
“เออกูลืมบอกไปว่าแพรเค้าบอกก่อนแล้วว่าไม่ค่อยสบายกูเลยโทรศัพท์ไปบอกให้ตาชดมารับกลับบ้าน.”
สุพจน์ไม่รอให้เก่งพูดจบ
เขาหันหลังกลับทันทีเมื่อรู้ความหมายคร่าวๆ
และเร่งฝีเท้าเพื่อออกตามหาแพรวาทั่วทั้งงาน
อนิจา....เขาสามารถสลัดทุกคนออกมาได้หมด
หญิงสาวเป้าหมายก็ได้รับการกินยาที่จะทำให้เขากับเธอสนุกกันได้ทุกคืน
แต่.....ตอนนี้แธอกลับไปกับคนรถเฒ่าซะแล้วซึ่งเขาเองได้แต่ภาวนาว่าขออย่าให้ยาออกฤทธิ์ก่อนที่เธอจะถึงบ้านเลย